het schip


Bella Ciao avonturen voorjaar 2022


Nog nooit lieten we Bella Ciao zo lang achter: bijna 6 maanden waren we niet aan boord en stond ze op de kant in de Griekse winter. En hoewel het een strenge winter was blijkt ze het, bij onze terugkeer eind april, bijzonder goed te hebben doorstaan. Beter dan de sinasappelen- en citroenen oogst hier die door de vorst totaal mislukt zijn. Omdat de Grieks-orthodoxe kerk de oude jaartelling volgt wordt het paasfeest hier pas eind april gevierd. En dat gebeurt traditioneel met een lammetje aan het spit



Daniela en Michael, de werfeigenaren, verzorgen een feestelijke maaltijd waarvoor de gasten op de werf salades en andere lekkernijen meebrengen



Er wordt gegeten, gedronken, gezongen en gedanst totdat het te koud wordt en iedereen naar z'n boot terugkeert.
Omdat we al het werk aan de boot al voor ons vertrek hebben gedaan kan Bella Ciao enkele dagen later al te water. Met een goed gecoordineerde actie van Michael en zijn medewerkers lukt dit vlekkeloos.







Maar eenmaal te water blijven we nog even in de buurt, want we verwachten nog een paar bestellingen: een nieuw, extra groot zonnepaneel en een kite. Het zonnepaneel arriveert al vrij snel en meteen gaat Frits het enorme gevaarte op het afdak boven de kuip monteren



Hiermee hebben we voldoende stroom om de watermaker zonder de motoren erbij te hoeven aan te zetten te laten werken. We zijn er super blij mee.
Minder voorspoedig verloopt de ontvangst van de kite, die vanuit Hongkong door de douane in Athene moet. Dat blijkt nogal een uitdaging, maar na eindeloos heen-en-weer gemail met DHL kan Frits dan uiteindelijk toch zijn nieuwe kleine kite in ontvangst nemen



Hoewel het in de avonden en nachten nog vaak koud is, schijnt de zon overdag alweer volop en is het heerlijk buiten. En zo breekt dan het moment van vertrek uit de baai van Poros/Galatas aan, voor een tocht die ons zal voeren door de noordelijke wateren van de Egeische Zee.



We beginnen, zoals het goede zeelieden nu eenmaal betaamt, onder de Poseidon-tempel bij kaap Saunion



We zeilen rond de kaap naar Porto Rafti, waar we vlakbij het vliegveld van Athene zijn, waar we makkelijk een auto kunnen huren. Dat is handig voor de bevoorrading (er zijn hier onder andere een Lidl, een IKEA en een grote doe-het-zelf zaak in de buurt.



En nu kan de tocht echt beginnen. Het is even wennen om weer in de reis-modus te komen, maar het begin is er als we door het Evvia-kanaal zeilen. Het is een prachtige omgeving, Evvia heeft hele hoge bergen waar soms zelfs nog sneeuw op ligt



Bovendien is het hier groen en staan er overal nog bloemen in bloei



We ankeren in een baaitje bij het dorp Eretria, op Evvia. Hier bezoeken we een mooie archeologische site, van het dorp dat hier in de klassieke oudheid was,



met onder andere de restanten van een gymnasium. We zouden dat tegenwoordig een fitnesscentrum noemen, maar dan wel fitness voor lichaam en geest: er werd daar niet alleen fysiek getraind, maar er werden ook oefeningen in debatteren, dichten, en voordragen gehouden.



Maar het mooiste van deze site zijn de mozaieken die hier gevonden zijn en die grotendeels nog schitterend in tact zijn











We varen verder naar Chalkis, waar een brug is die Evvia met de vaste wal verbindt. En er komt daar een trein vanuit Athene. Schoonzus Marianne en vriendin Iris zullen met deze trein aankomen om een paar dagen met ons mee te varen. Het station is zo ongeveer voor onze deur



zodat het afhalen van ons bezoek eenvoudig is. Die nacht kunnen we door de brug, die alleen geopend wordt als er geen stroming staat, hetgeen gewoonlijk tussen 11 uur en 3 uur in de nacht is. En je moet gewoon wachten tot ze je een seintje geven....wij hebben pech en kunnen er pas om 3.30 doorheen!
De volgende dag maken we een rustig tochtje verder door het Evvia kanaal. Ons bezoek waagt zich al voor een verfrissende duik in het water



Hoewel de wind hier vaak noordelijk is kunnen we toch hele stukken lekker zeilen



en genieten de gasten intussen van een paar ontspannen dagen aan boord.



Hier in het noorden is er soms ook bewolking waardoor we regelmatig magische zonsondergangen meemaken



Nadat we onze gasten hebben afgezet gaan wij door en voegen we ons weer bij ons zusterschip, de Safari.



Gezamenlijk gaan we op weg naar Skiathos, een van de eilanden in de noordelijke Sporaden-groep. Hier ankeren we in een baai vlakbij de hoofdplaats, waar we een auto huren voor een eiland toer. Als eerste rijden we boven langs de baai waar we onze boten als minuscule stipjes achter hun ankers zien liggen



Vervolgens rijden we het eiland over naar de burcht op een klif aan de andere kant



We doorkruisen het hele eiland en we stoppen onder andere bij een kerkje van de heilige Helena



waar ik een kaarsje opsteek



Er wordt de komende dagen harde wind verwacht en hier op de eilanden heb je eigenlijk geen goed beschutte baaien. Daarom varen we verder noord naar de eerste vinger van Chalkidi, Kassandra. En daarna steken we over naar vinger twee: Sithonia. Dit is dus de vaste wal van noord Griekenland, het oude Thracie. We maken mooie wandelingen en dan komen we onderweg allerlei leuks tegen: de Grieken zijn dol op hun iconen die je in de kerkjes dan ook ruimschoots tegenkomt, maar dit is wel een heel bijzondere uiting van devotie



En natuurlijk komen we ook interessante planten tegen zoals deze



wat zou het zijn??? Onderzoek met behulp van Google leert ons dat dit een pistacheboom is en dat we hier dus een tros pistachenootjes zien. En wat te denken van deze vrolijke borsteltjes?



Die blijken van de Perzische slaapboom te zijn...zo leer nog eens wat!

De derde vinger, het schiereiland Athos is een speciaal geval: het wordt bewoond door 1500 monniken in hun 20 kloosters, die ze vaak op de meest onherbergzame plekken van dit ruige, 2000 meter hoge eiland hebben gebouwd. Het eiland is niet toegankelijk voor vrouwen en ook mannelijke bezoekers kunnen er slechts met een speciale dagpas terecht. We hebben het schiereiland al zien liggen vanaf Sithonia, maar nu varen we er onderlangs naar het eiland Thassos



We komen er vlakbij en zien de kloosters, vaak tegen steile bergwanden aangplakt, liggen











Het is fascinerend om te zien. De eeste kloosters stammen al uit de 10e eeuw na Christus. De kloosters houden bijen, hebben wijngaarden en bouwland en de monniken schilderen religieuze iconen. Tegenwoordig vormt Athos een soort autonome regio in Griekenland.
Na deze boeiende tocht komen we aan op Thassos. Een eiland waar we weer een auto huren om zo ook de (hooggelegen) binnenlanden te kunnen verkennen. Als eerste rijden we, deels via stoffige dirtroads, de bergen in naar de Kastro: en oude hoofdplaatsje, dat inmiddels vrijwel verlaten is; het is hier prachtig











Er staat op het hoogste punt ook een schattig kerkje, waar we door het raam een blik naar binnen kunnen werpen



We wandelen rond op de berg en vervolgens gaan we het dorpje in, waar een grote oude kerk te bewonderen is. Een van de weinige overgebleven (of eigenlijk teruggekeerde) bewoners is de kroegbaas, tevens koster die met een enorme sleutel aan komt zetten om ons in de kerk te laten. Het is er adembenemend mooi, maar de koster zegt dat fotograferen niet geoorloofd is. Helaas. Als we weer buiten komen is hij het terrasje net aan het inrichten en bestellen we een kop koffie bij hem



Na dit intermezzo rijden we verder naar waar Thassos beroemd van is: de marmergroeven. Er is een grote archeologische site aan het water waar al in de oudheid marmer werd gewonnen







Er wordt hier ook uitgelegd dat Thassos vroeger zeg maar het kleinduimpje van de vingers van Chalkidi vormde en dat het gleidelijk is losgeraakt van de vaste wal



En dan volgt het verhaal van hoe de marmergroeven in de oudheid werden ge-exploiteerd















En je kunt nog precies de oude marmergroeven zien







Na deze informatieve en boeiende tussenstop rijden we door en komen terecht bij de hedendaagse marmergroeven, waar met enorme machines gigantische brokken marmer worden gewonnen







de enorme machines lijken is deze omgeving nietige vlooien...
Na deze indrukwekkende ervaringen maken we ons op om de volgende dag weer naar de vaste wal te varen, naar Keramoti, waar we de boten voor het strand ankeren



Het is hier laagland, een soort duingebied waar we een prachtige wandeling maken die herinneringen oproept aan de wandelingen die we vroeger op de oostpunten van de waddeneilanden in Nederland maakten







Onze volgende stop is Samouthraki, waar geen geschikte ankerplekken zijn en we dus afmeren in de gezellige dorpshaven



Samouthraki was in de oudheid een religieus centrum, waar de Grote Goden werden vereerd. Dit waren andere goden de de bekende goden, zoals Zeus, Hera, Apollo, Athene Poeidon en al hun collegae die op de Olympos zetelden. Initiatie in de Mysteries van de Grote Goden, ook wel bekend als "Kabeiroi" beloofde de ingewijde bescherming op zee en dat hij of zij in alle opzichten een beter, rechtvaardiger en toegewijder mens zou worden. Uit de hele Griekse wereld kwamen de de mensen naar het veraf gelegen en vanuit het zuiden moeilijk bereikbare Samouthariki om in de Mysterien ingewijd te worden. Het complex van heilige plaatsen en locaties van de geheime rituelen is goed geconserveerd en bovendien was het vanuit onze haven met de fiets te bereiken. Een van de meest bekende vondsten op dit terrein is het Nike beeld, waarvan het origineel in het Louvre te zien valt, maar waarvan een kopie de bezoeker van de Heiligdommen van de Grote Goden bij de ingang verwelkomt







Op het terrein zelf kun je goed zien dat hier vaak grote groepen bezoekers waren die zich wilden laten inwijden in de Mysterien van de Grote Goden. Hier zien we de eetzaal



en de naastgelegen zuilengalerij



Centraal in de inwijdingsrituelen (er waren 3 stadia van inwijding) stonden de Hal van de Koordansers en de Centrale Hal











en de Theater Rotonde



De novicen (zij die kwamen om ingewijd te worden) daalden vanuit het nabijgelegen dorp de Heilige Weg af



naar de inwijdingsplaats, die er destijds ongeveer alsvolgt moet hebben uitgezien



De constructie van de marmerblokken moest natuurlijk wel stevig zijn en dat werd met bronzen pen-gat verbindingen met losse pen als volgt gedaan







Natuurlijk hebben de constructies lang niet allemaal de tand des tijds goed doorstaan, maar desondanks maakt deze gewijde plek diepe indruk



Maar Samouthraki heeft meer interessants te bieden. Opnieuw huren we een auto om ook de hoge binnenlanden te kunnen bezoeken (na Kreta en Evvia is Samouthraki het eiland met de hoogste berg). We willen een waterval bezoeken. Maar die ligt behoorlijk goed verborgen in een kloof, waar je alleen te voet met een forse klauterpartij kunt komen. We worstelen ons langs een soort geitenpad richting de kloof en de waterval: een prachtige tocht







Hier in het noorden van de Egeische Zee in de bergen is het een stuk vochtiger en regent en onweert het zelfs in de zomer zo nu en dan. Dat vertaalt zich in een prachtige natuur



Door het onweer worden bomen wel eens met de bliksem getroffen hetgeen tot grillige vormen leidt



En dan ontvouwt geleidelijk de waterval - die we al enige tijd hoorden ruisen - zich voor onze ogen







Na de verhitte klautertocht nemen we een verkoeld bad in het bassin onderaan de waterval. Daarna aanvaarden we verkwikt de terugtocht naar de auto langs weer andere grappige bomen ....of zijn het verdwaalde trollen?



We blijven nog wat boven in de bergen en genieten van de prachtige vergezichten over de glooiende laagland heuvels







Hoog op de berg is de oorspronkelijke hoofdplaats, goed afgeschermd tegen vijandige indringers, beschermd door een knoestig fort



Onderweg zien we de mooiste bloemen



Na de lunch rijden we weer naar beneden langs de landerijen en de olijfboomgaarden, die dit deel van het eiland een lieflijke uitstraling geven



Dan rijden we naar een fort dat Samouthraki met zijn bijzondere erfenis aan de zeezijde moest beschermen



Onderweg hebben we in een tentje waar we een ijsje kochten van iemand een grote zak met abrikozen cadeau gekregen "ik kom erin om want het is abrikozentijd". Wat ermee te doen? Ze moeten verwerkt worden, want sommigen zijn al overrrijp. Dus maak ik een grote pot abrikozenjam



waar we nog wekenlang plezier van hebben



En zo komt de maand juni tot een einde. Wij bereiden ons voor op de volgende stap: naar het eiland Limnos, waar Frits uitgebreid wil gaan kiten en vooral: het foilen onder de knie wil krijgen. (wordt vervolgd)








[juni 2022]

[2021]

[2020]

[2019]

[2018]

[2017]

[2016]

[2015]

[2014]

[2012/13]

[2010/11]

120 m² zeiloppervlak
120 m² lichtweerzeil
In blauw zijn de 4 gastenhutten (1x tweepersoons en 2x eenpersoons) gemarkeerd
Overal aan boord genieten