Turkije

We zijn intussen alweer een aantal weken in Turkije. Na onze quarantaineperiode in Finike zijn we langzaam naar het westen gaan varen. We hebben geen haast meer en willen uitrusten van de reis die we achter de rug hebben en die ons niet in de koude kleren is gaan zitten.
Was het toen we in april in Finike aankwamen nog behoorlijk fris (vooral in de nachten), inmiddels is het volop zomer geworden en hebben we weer temperaturen waar we blij van worden.
Onze eerste stop is Kekova Roads, een prachtig beschut gebied met talloze baaien en inhammen om te ankeren. We gaan voor anker in een baai van waaruit we met de bijboot een leuke grot bezoeken







In de grot woont een grote vleermuizenkolonie, die helaas in het donker binnen moeilijk te fotograferen valt



Intussen blijkt de coronapandemie in Turkije zwaar toe te slaan. Zozeer dat er een totale lockdown van 3 weken wordt afgekondigd. De mensen mogen alleen nog te voet naar buiten naar de dichtstbijzijnde winkel om inkopen te doen. Dus je mag ook niet meer met de bijboot weg...En hoewel deze regels niet voor toeristen (zoals wij) gelden, houden wij ons de komende weken ook maar een beetje rustig. Wel kunnen wij dus met de bijboot weg en dat doen we ook zo nu en dan.



We maken enkele wandelingen in de omgeving, om te beginnen naar een oud fort op een heuvel















Een andere wandeling voert ons rond de baai waar we voor anker liggen



langs enkele ruines van ronde bouwsels: oude wachttorens misschien?



Onderweg zoemt en gonst het om ons heen dat het een lieve lust is. Sommige zoemertjes zien er ook nog eens heel mooi uit



Waar zie je zulk prachtig diep-emerald-kleurig zeewater?



Overdag brandt de zon best al fel. Deze landschildpad is er dol op



Onze wandelingen voeren ons vaak over rotsige geitenpaadjes.



Mijn (enigszins oude) wandelschoenen hebben het er moeilijk mee



Onze volgende expeditie betreft de graftombes en rotsgraven bij het dorpje Ucagic. Het vroegere dorpje ((Teimiussa) is grotendeels onder water gekomen waardoor er een tombe midden in het water staat



Vanuit de bijboot gaan we op zoek naar de overige tombes



en naar een plek om aan wal te kunnen



Over land is het nog niet zo eenvoudig om deze plek terug te vinden, maar na wat zoeken lopen we tussen de graftombes door



en zien we vlak boven ons een rotsgraf



Sommige tombes hebben 'voor de deur' zelfs een zitje:



Hoewel deze graven en tombes waarschijnlijk door het Lycische volk zijn gemaakt zijn de opschriften in het Grieks



waardoor duidelijk blijkt dat dit volk nauwe aansluiting had bij de klassieke Griekse beschaving.
We zijn hier vlakbij Demre. Demre (in de antieke oudheid Andraki genaamd) is de haven bij Myra, de stad waar Sint Nikolaas rond 300 na Christus bisschop was. Wij besluiten om Sinterklaas een bezoekje te brengen. We varen in de bijboot eerst een stukje over open zee en dan komen we in een riviertje.



waae we afwisselend tussen de hoge rietkragen en enkele werfjes doorvaren



Het is een leuk tochtje, een aantal kilometers het riviertje op. Tot we bij een watervalletje komen, waar we niet meer verder kunnen. Hier maken we de bijboot vast en vervolgens lopen we nog enkele kilometers naar het plaatsje Demre.



Hier is de bisschopskerk van Sinterklaas te vinden en die willen we bezoeken. Het hele gebied is door verzilting van het riviertje waar we net doorheen zijn gekomen, door de tijden heen opgehoogd. Daardoor ligt ook de bisschopskerk nu onder de grond.







Het blijkt een grote opgraving te zijn, waar nog steeds aan gewerkt wordt. Het is hier nog steeds lockdown, en daardoor is het zeer rustig rond de kerk: alleen een paar Russische (Oekrainse?) toeristen zijn hier ook. Dat laatste is niet zo vreemd, want Sint Nikolaas is in de Russisch Orthodoxe kerk een zeer belangrijke heilige




Sint Nikolaas is bij ons natuurlijk vooral bekend als beschermer van de kinderen. Maar hij heeft een veel breder werkterrein. Hij is ook de beschermheilige van Sint-Nikolaas is de beschermheilige van schippers, scheepsbouwers, vissers, gevangenen, onschuldig veroordeelden, advocaten, deurwaarders, bankiers, dokwerkers, graanhandelaars, kuipers, wijnhandelaars, schilders, parfumeurs, apothekers, bakkers, geestelijken, vrijers, prostituees en kooplieden. Het is een imposante lijst! Na onze wereldreis lijkt het ons dan ook zeer toepasselijk deze beschermheer met een uitgebreid bezoek te vereren.







De kerk is prachtig gerestaureerd en er zijn verschillende muuurschilderingen te zien











We wandelen door de kerkgangen



en we zien de Griekse motieven in de stenen







maar ook de christelijke symbolen



en de prachtige mozaieken







We zien op het kerkplein nog iets anders leuks: een standbeeld van Sinterklaas omringd door kinderen. En wat heeft hij over zijn schouder?



De zak van Sinterklaas! Onze conclusie: hij had helemaal geen knecht nodig om die zak te dragen, dat deed hij gewoon zelf!
We lopen het kerkterrein af en gaan via de markt



weer terug richting de bijboot. Maar alvorens terug te varen bezoeken we nog het prachtige museum over de Lyciers. Het is deels een openluchtmuseum gesitueerd rond de opgraving bij de oude Lycische havenstad. We wandelen langs het pad dat ons langs de opgravingen van het antieke havenstadje voert en zien de overblijfselen van de badhuizen







en de tempel



en de gebouwen rond de haven











inclusief de graanpakhuizen



en een artist impression van hoe dit er in het verleden kan hebben uitgezien



Vervolgens gaan we het museum binnen, waar een uitgebreid verhaal in 6 thema's wordt verteld over de Lycische cultuur. Er mag binnen niet gefotografeerd worden, waardoor we helaas nauwelijks beelden van deze prachtige tentoonstelling kunnen laten zien. We leren hier veel over de Lyciers: hun cultuur dateert al van circa 2000 voor christus. Het was een zeevarend volk dat wellicht op de kust van Klein-Azie is geland vanuit Kreta. Op den duur sloten ze zich aan bij de Grieken (dit valt ook te zien aan hun schrift)



Hun omgeving had vaak te lijden onder natuurrampen, vooral aardbevingen kwamen (en komen) in deze omgeving veelvuldig voor



Ze moeten wel per schip vanuit Kreta naar de vaste wal zijn gekomen en ze bleven ook zeevaarders: de overblijfselen van de haven, die we zojuist buiten hebben kunnen zien wijzen daar ook al op. Erg grappig vinden we het anker dat er hier tentoon wordt gesteld