het schip


September: schipbreuk en bootje bouwen

September is een maand met veel zware moessonbuien, die niet alleen veel regen brengen, maar ook soms harde windvlagen. Wij liggen gelukkig aan een hele stevige meerboei, en maken ons niet veel zorgen. Maar dat geldt niet voor iedereen op de ankerplaats. Onze buurman slaat regelmatig los, maar gelukkig is hij er tot nu toe steeds op tijd bij geweest om niet op de stenen te verdagen. Dat geldt niet voor een andere boot, die hier al een tijd onbemand ligt en die eerder gebruikt is als rondvaartboot door de baai. Bij het wakker worden na een nacht met weer een paar forse buien is dit wat we zien



Hij is losgeslagen en op de rotsen terecht gekomen. Wij gaan natuurlijk een kijkje nemen vanuit ons bijboot en zien dat hij muurvst ligt



Het is een ferrocement boot, die hier zal gaan breken en zinken. Er zit al een groot gat in. Een dikke week later, na weer een ruige nacht is dit nog over







en door de baai drijven losgeraakte watertanks, een stuk van de bezaanmast, en allerlei andere onderdelen. Dit is niet het enige slachtoffer van het onrustige weer want in de baai bij de hoofdstad van het eiland, Kuah, zijn drie veerboten samen aan de haal gegaan en jammerlijk terecht gekomen op een jachtje waarvan het anker kennelijk ook niet sterk genoeg was



een tijdje later zinkt er bij ons in de baai nog een ander (onbemand) schip, mogelijk door een combinatie van zware regenval en een losgeraakte in- of uitlaat.
Met al die regen die er valt moeten de watervallen op het eiland vol en mooi zijn. Dat gaan we dus maar eens even bekijken.



Dit was begin augustus



en zo is hij nu











Een mooie gelegenheid om eens lekker in het water te spelen







En er is nog een grote waterval op het eiland, die we enkele dagen later bezoeken







Intussen krijgen we ook meer contact met onze buren op de ankerplaats en dan blijkt dat een van hen een mal heeft voor een vaste bijboot. En dat niet alleen, maar hij heeft hier ook een werkplaats. Beide mogen we gebruiken. De rubberbijboten zijn toch wel aan slijtage onderhevig en onze Nederlandse vrienden van de Red Max en wij willen onder de deskundige leiding van Frits eigenlijk wel de uitdaging aangaan om twee bijboten te gaan bouwen. Er wordt daarom materiaal besteld. En als dat eenmaal gearriveerd is,







kan het project beginnen. Het bootje wordt iets groter dan wat we hadden, en het zal van schuim, glas en epoxy worden gemaakt, net zoals Bella Ciao jaren geleden. De werkplaats beschikt ook over een vacuumpomp, en dus gaan we er in eerste instantie voor om het geheel onder vacuum te bouwen, hetgeen als voordeel heeft dat je minder epoxy gebruikt, waardoor het eindproduct lichter wordt.
We beginnen om de mallen (het bootje en het dekje) goed op te zetten, schoon te maken en in de was te zetten







Daarna moet het schuim precies pas gesneden worden om in de mal te passen











het wordt een grote legpuzzel







en om het spoort straks niet bijster te raken worden alle onderdelen genummerd



Daarna kan het proefdraaien met de vacuumpomp plaatsvinden



We leggen alles (droog) in de mal, pakken de mal in een grote plastic zak en dan kan de pomp aan... en dan blijkt dat de pomp bij lange na niet genoeg vacuum kan zuigen om het gewenste resultaat te bereiken! Tijd voor een kop koffie en beraad over plan B



Plan B is dat we laag voor laag met de hand aan brengen: te beginnen met een laag glas met epoxy: alle schuim wordt nu uit de mal gehaald



het glas wordt geknipt en dan kan de eerste glas-klus beginnen



Niet alleen moeten Bas en Monique nu snel leren hoe je dat precies moet doen, maar er moet ook nog eens snel gewerkt worden, omdat het epoxymengsel door de hoge temperaturen hier in ongeveer 15 minuten niet meer verwerkbaar is! Achteraf bezien hadden we dus ook nooit genoeg tijd gehad om dit onder vacuum te doen... We krijgen het met veel inspanning klaar en als het glas er eenmaal in zit moet het schuim worden ingesmeerd met een speciaal mengsel waarmee het op de glaslaag wordt geplakt. Het aanmaken van het mengsel is een stoffig karwei en met mondkapje gehuld in de overall is het bij een binnentemperatuur van circa 35 graden een zweterig karwei



Als het schuim weer pas gelegd is en is vastgeplakt, zit de eerste rond erop. De volgende dag kan de binnenste glas-epoxylaag erop en daarop wordt vervolgens normaal gesproken een product aangebracht dat 'peelply' heet, dat je er als alles droog is weer vanaf trekt. Maar omdat we dat niet konden krijgen gebruiken we polyester douchegordijnen, die je hier voor weinig geld kunt kopen en die hetzelfde resultaat opleveren! Deze laag zal ervoor zorgen dat het product zo glad mogelijk wordt (dus minder schuren en plamuren straks).



Als dit allemaal is aangebracht, kan het drogen en kunnen we intussen het dekje doen, volgens dezelfde procedure



En dan is het grote moment aangebroken dat het bootje uit de mal moet: dat vereist behoorlijk wat krachtwerk







Maar dan komt er uiteindelijk toch echt een vorm van een bootje uit de mal



en kan Frits het resultaat inspecteren



WORDT VERVOLGD

Met dank aan Monique voor de foto's

[jan 2021]

[feb 2021]

[mrt 2021]

[apr 2021]

[mei 2021]

[juni 2021]

[juli 2021]

[okt 2021]

[nov 2021]

[dec 2021]

[2020]

[2019]

[2018]

[2017]

[2016]

[2015]

[2014]

[2012/13]

[2010/11]

120 m² zeiloppervlak
120 m² lichtweerzeil
In blauw zijn de 4 gastenhutten (1x tweepersoons en 2x eenpersoons) gemarkeerd
Overal aan boord genieten